مشهورترین استاد نگارگری قرن ۱۲ قمری *معین مصور*

 

معین مصور
عشاق، نگاره ای از معین مصور، 1642 میلادی، گالری فریر واشنگتن
زادروز	1026 قمری
درگذشت	1109 قمری
محل زندگی	اصفهان
پیشه	نگارگر
سبک	نگارگری ایرانی
دوره	صفوی
مکتب	مکتب اصفهان

معین مصور معروف به آقا معین، آقا معینا، شهرهٔ زمان و نادرهٔ زمان، از مشهورترین استادان نگارگری قرن ۱۲ قمری، در میانه‌های دوران صفوی است. وی از شاگردان با استعداد رضا عباسی و از آخرین بازماندگان بزرگ سنت هنری دوران صفوی بوده و گویا همه‌ی عمر خود را در شهر اصفهان گذرانده‌است. او در شبیه‌سازی و چهره‌پردازی استادی چیره‌دست بود و در ارائه‌ی مجالس بزمی و رزمی و مناظر گوناگون، نقاشی پُرمایه به شمار می‌آمد.

تولد و وفات

معین مصور که در اوایل سدهٔ یازدهم هجری قمری به دنیا آمد، در زمان چهار پادشاه صفوی (صفی، عباس دوم، سلیمان و سلطان حسین) می‌زیسته‌است. همچنان که تاریخ تولد وی دقیقن مشخص نیست، تاریخ وفات‌اش نیز وضعیت روشنی ندارد. ارنست هنل بر اساس یادداشت معین مصور بر حاشیهٔ تمثال رضا عباسی معتقد است: معین دیرتر از ۱۰۲۶ قمری یا ۱۷۲۶ میلادی متولد نشده‌است. آنتولی ولش معتقد است: معین مصور تا تاریخ ۱۱۰۷ قمری کار می‌کرده و می‌نویسد سال بعد از دنیا رفته. ولی از ذکر نام منبع مورد استفاده خودداری نموده‌است. رابینسون در مقاله‌ای راجع به شاهنامهٔ کوچران که بین ۱۱۰۴ تا ۱۱۰۹ ق مصور شده، معتقد است وی تا سال ۱۱۰۹ کار می‌کرده، زیرا نگارهٔ هجدهم شاهنامهٔ مذکور به وسیلهٔ معین امضا شده‌است.

نقاشان ایرانی

معرفی نقاشان ایرانی

حسین بهزاد
حسین بهزاد نقاش و در واقع مینیاتوریست بزرگ و نام آور کشور فرزند فضل الله اصفهانی در سال 1273 شمسی متولد شد و در 21 مهر 1347 درگذشت.پدرش فضل الله اصفهانی قلمدان ساز و نقاش آبرنگ بسیار ماهر و زبردستی بود. حسین بهزاد از سن هفت سالگی و به امر پدر در کارگاه قلمدان سازی ملا علی قلمدان ساز به کار مشغول شد. پس از چندی  پدرش از دنیا رفت و حسین بهزاد دوران کودکی و نوجوانی سخت و طاقت فرسایی را پشت سر گذاشت.

فقر اقتصادی توأم با فشارهای زایدالوصف ناپدری اش زندگی را سخت به کام او تلخ می کرد. آنچه بود پس از مرگ استاد، نخست به شاگردی میرزا حسن پیکرنگار گمارده شد و با توسعه کمی و کیفی کار استاد، حسین بهزاد نیز که در فراگیری مینیاتور استعداد قابل توجهی از خود نشان داده بود، خیلی زود به اشتهار رسید و بسیاری از آثار مینیاتوری سفارش شده به کارگاه میرزا حسن را بهزاد ساخته و پرداخته می کرد.

حسین بهزاد به ویژه در کپیه کردن از آثار مینیاتوری قدیم که سخت مورد توجه اروپاییان و دلالان ایرانی بود، استعداد و توانایی بسیار زیادی از خود نشان داد. حسین بهزاد از سن 18 سالگی کارگاه مینیاتوری مستقلی دایر کرده به سرعت کار او با استقبال فراوان روبه رو شد. او به ویژه آثار کمال الدین بهزاد و رضا عباسی از مینیاتوریستهای صاحب نام و درجه اول دوران صفویه را با استادی تمام کپیه می کرد.

 حسین بهزاد برای مطالعه در آثار نقاشی جدید و قدیم هنرمندان اروپایی، بارها از اروپا دیدن کرد و آثار و مینیاتورهای او در چندین نمایشگاه هنری ایران، اروپا و آمریکا به نمایش گذاشته شد و با استقبال فراوان روبه رو شد.

مشهورترین رمان نویسنده انگلیسی دانیل دِفو*رابینسون کروزوئه*

صفحات نخست اولین چاپ کتاب رابینسون کروزوئه. (۱۷۱۹)

رابینسون کِروزوئه یا رابینسون کروسو (به انگلیسی: Robinson Crusoe) (منتشر شده در سال ۱۷۱۹) مشهورترین رمان نویسنده انگلیسی دانیل دِفو است. این کتاب یکخودزندگینامه منحصربه‌فرد روحانی و خیالی است که لقب «پدر رمان انگلیسی» را برای خالقش به ارمغان آورد. قهرمان داستان، که نام او بر این رمان نهاده شده، زندگی مرفه خود در بریتانیا را برای مسافرت در دریاها رها می‌کند. پس از اینکه از یک کشتی شکستگی جان سالم به در می‌برد، ۲۸ سال را در یک جزیره و اغلب به تنهایی به گذران زندگی می‌پردازد تا آنکه زندگی یک بومی وحشی آن جزیره را نجات داده و نام «جمعه» بر وی می‌نهد. این دو مرد سرانجام آن جزیره را به مقصد بریتانیا ترک می‌کنند. دفو شاید بخشی از کتابش را بر اساس تجارب واقعی یک ملوان اسکاتلندی به نام الکساندر سِلکرک نگاشته باشد که به سال ۱۷۰۴ پس از ستیز با ناخدای کشتی، وی را به درخواست خودش در ساحل جزیره‌ای خالی از سکنه رها کردند.

بسیاری از مورخان رابینسون کروزوئه را که از دوران نگارش خود در قرن هفدهم میلادی تاکنون، از پرخواننده‌ترین و بحث‌انگیزترین کتاب‌های عالم بوده، سرآغاز «رمان بورژوائی» یا «رمان مدرن» می‌دانند و با توجه به ادامه شاخصه‌های ساختاری، سبکی و محتوائی این کتاب در رمان بعدی اروپای غربی، نظریه مورخانی را که دن کیشوت، اثر سروانتس را سرآغاز رمان می‌دانند، رد می‌کنند.

بسیاری از نویسندگان و متفکران بزرگ دنیا از جنبه‌های مختلف به تحلیل این اثر پرداخته‌اند. ژان ژاک روسو، فیلسوف فرانسوی با تحسین این رمان در کتاب خود «امیل»، «آرزو» می‌کند که رابینسون کروزوئه را «همه جوانان بخوانند تا زندگی در آزادگی و سادگی و سازندگی را بیاموزند».

کارل مارکس، جزیره رابینسون کروزوئه را چون «مدل اقتصاد مدرن فردگرای جامعه بورژوازی» تحلیل می‌کند و معتقد است قهرمان کتاب، را «نماد بورژوازی» در نخستین دوره سرمایه‌داری و نماد استعمارگرانی است که در جستجوی مواد اولیه، بازار و نیروی کار ارزان، بخشی مهمی از جهان را فتح کرده‌اند و با صدور مناسبات اقتصادی اجتماعی خود، این مناطق را به مستعمره خود تبدیل می‌کنند. در رمان مشاهده می‌شود که رابینسون کروزوئه جزیره را به سبک استعمارگران بریتانیایی فتح کرده و به تملک خود در می‌آورد. در آن خانه و قلعه و سلاح می‌سازد، یکی از بومیان را نجات می‌دهد، او را نامگذاری می‌کند، مفهوم پول و مبادله را به او یاد می‌دهد، او را به خدمت می‌گیرد و بر او فرمان می‌راند. به این ترتیب رابینسون کروزوئه طبیعت را به ابزار و کالا و آدمیان را به نیروی کار بدل می‌کند.

جیمز جویس، نویسنده ایرلندی هم که بسیار به این کتاب علاقه داشت به ستایش ارزش‌های ادبی کتاب پرداخته اما با این ایده موافق است که قهرمان داستان نمونه تیپیک استعمارگران کلاسیک به شمار می‌رود.

ادوارد سعید، متفکر فلسطینی‌الاصل هم رابینسون کروزوئه را از نخستین نمونه‌های «ادبیات استعماری» توصیف کرده و معتقد است که دوفو در این اثر ذهنیت استعمارگران انگلیسی دوران خود را به خوبی به تصویر کشیده‌است.

انتشار این رمان مربوط به دورانی می‌شود که با وقوع انقلاب صنعتی، آغاز دوران سرمایه‌داری و پیدایش طبقه متوسط شهری، جامعهاروپای غربی در حال تحول فرهنگی مهمی بود و همین موضوع بازار رمان‌هایی را داغ کرده بود که قهرمانان آن‌ها به قصد کشف ناشناخته‌ها به فتح جهان می‌رفتند. خلق شخصیت‌های جاندار، دیالوگ‌های پربار، فضاهای زنده، پیرنگ‌های جذاب و گره‌افکنی‌های پرکشش، از خصوصیات رمان آن دوران بود و رابینسون کروزوئه از بهترین نمونه‌های این ژانر بود.

این کتاب به نثر انگلیسی قرن هفدهم نگاشته شده و دقت و فضاسازی‌های رئالیستی و شخصیت پردازی‌های استادانه مرسوم در رمان‌های مدرن آن روزگار با ضرباهنگ پرشتاب و درون کاوی در رمان‌های ماجراجویانه اسپانیائی آن دوران ترکیب شده‌است.

این رمان با موفقیت بسیاری در انگلستان و دیگر کشورهای اروپایی روبرو شد و دفو در رمان دیگری ادامه ماجراهای کروزوئه را نگاشت. اجراها و فیلمهای سینمایی بسیاری تا به امروز بر اساس این کتاب ساخته و کتابهای بسیاری به پیروی از آن نوشته شده‌است، که از آن جمله کتاب «خانواده سوئیسی رابینسون» به قلم یوهان ویس می‌باشد.

 

نویسنده انگلیسی دانیل دفو

دانیل دفو
دانیل دفو
زمینهٔ کاری	رمان‌نویس
زادروز	۱۶۶۰ میلادی لندن
مرگ	۲۴ آوریل ۱۷۳۱ لندن
ملیت	انگلیسی
لقب	«پدر رمان انگلیسی»
پیشه	نویسنده ، تاجر ، مامور اطلاعاتی و روزنامه‌نگار
سبک نوشتاری	ماجراجوی
همسر(ها)	Mary Tuffley
فرزندان	هشت فرزند
دلیل سرشناسی	رمان رابینسون کروزوئه
صفحه در دادگان فیلم‌ها

دانیل دِفو (به انگلیسی: Daniel Defoe) ‏(۱۶۶۰ - ۱۷۳۱) نویسنده انگلیسی است که به خاطر رمان رابینسون کروزوئه، معروفترین اثرش، به او لقب «پدر رمان انگلیسی» را داده‌اند. او به غیر از فعالیت در زمینه نویسندگی، یک تاجر، مامور اطلاعاتی و روزنامه‌نگار نیز بود.

زندگی نامه

دفو در حدود سال ۱۶۶۰ میلادی در لندن از خانواده‌ای که از معاندان و مخالفان کلیسای رسمی انگلستان بودند به دنیا آمد. او در سن ۱۴ سالگی در آکادمی منسوب به مخالفان، زبانهای فرانسوی، اسپانیایی و همچنین تاریخ را آموخت و در درس جغرافیا تسلط یافت. دفو سپس به پیشه تجارت خارجی روی آورد و به فرانسه و اسپانیا سفر کرد.

دوفو در نوشته‌های خود از مذهب و کلیسا انتقاد می‌کرد و خواهان دگرگونی مناسبات اقتصادی و اجتماعی بود. وی چندین بار به دلیل نوشته‌های خود علیه اشراف و کلیسا به زندان افتاد. یک بار او را به اتهام «تحریک افکار عمومی» بسته در غل و زنجیر، در میدان مرکزی شهر به تیر چراغ برق بستند.

در کنار کار تجارت، او با زبان طنز به نوشتن رساله‌های منتقدانه پرداخت و در آن خواستاراصلاحات مذهبی، اقتصادی و رفاه اجتماعی شد و در هجونامه‌ای از آزار و اذیت مخالفان سیاسی و مذهبی انتقاد کرد و به خاطر آن برای مدتی به زندان افتاد. دفو پس از آزادی، برای یک رجل سیاسی به نام روبرت هارلی (که باعث آزادی او از زندان شده بود) رساله‌های سیاسی نگاشت و در تلاش برای اتحاد دوباره انگلیس و اسکاتلند به مامور مخفی او بدل شد.

ویکتور وازارلی نقاش مجارستانی

یکی از مجسمه‌های وازارلی در زادگاهش در مجارستان 

ویکتور وازارلی
نام اصلی	Vásárhelyi Győző
زادهٔ	۹ آوریل ۱۹۰۶ پچ، اتریش-مجارستان
درگذشت	۱۵ مارس ۱۹۹۷ میلادی (۹۰ سال) پاریس، فرانسه
ملّیت	مجاری-فرانسوی
رشته	نقاشی
شناخته‌شده برای	پدر اُپ آرت
وب‌گاه	www.vasarely.com

ویکتور وازارِلی (به فرانسوی: Victor Vasarely) ‏ (۹ آوریل ۱۹۰۶ - ۱۵ مارس ۱۹۹۷) نقاش، طراح ونویسنده مجاری-فرانسوی است که او را پدر اُپ آرت (هنر دیدگانی) می‌نامند.

وازارلی مبتکر اصلی و یکی از آفرینش‌گران هنر دیدگانی است.

او از هنرمندانی است که بر امکانات کاربردی هنر انتزاعی، تاکید کرده‌اند.

زندگی و کار

ابتدا در سال ۱۹۲۵ در دانشگاه بوداپست، پزشکی خواند. در سال ۱۹۲۷ درسش را ناتمام رها کرد و در آکادمی هنری بوداپست آموزش دید.از طریق مُهوی ناگ با آثار مالویچ،واسیلی کاندینسکی، گرُپیوس، لوکُربوزیه و پیت موندریان آشنا شد. سخت تحت تاثیرزیبایی‌شناسی کنستروکتیویسم و کارکردگرایی باهاوس قرار گرفت.

در سال ۱۹۳۰ به پاریس رفت و بعداً تابعیت فرانسوی گرفت. کارش را به عنوان طراح گرافیکشروع کرد. در سال ۱۹۴۴ به نقاشی رو آورد. بعد دست به جستجو و تجربه در زمینه‌های رنگ و خطای دید زد.

با از میان برداشتن مرز نقاشی و مجسمه‌سازی، مفهوم عام هنر تجسمی دوبُعدی را مطرح کرد و به این نتیجه رسید که هنرمند به مدد امکانات مواد جدید و صنعت نوین می‌تواند طرح خود را برای مصارف مختلف زندگی روزمره، باز تولید و پخش کند.

حسین پناهی شعار، نویسنده، بازیگر، کارگردان

حسین پناهی

زمینه فعالیت	شعر، نویسندگی، بازیگری، کارگردانی
تولد	۶ شهریور ۱۳۳۵ (با محاسبه از روی دی‌ان‌ای سال ۱۳۳۹) روستای دژکوه، شهرستان کهگیلویه، ایران
والدین	ماه کنیز، علی‌پناه پناهی
مرگ	۱۴ مرداد ۱۳۸۳ (۴۸ ساله) تهران
محل زندگی	تهران
مدفن	دژکوه، کهگیلویه و بویر احمد، ایران
ملیت	ایرانی
پیشه	بازیگر، کارگردان، نویسنده، شاعر
سال‌های فعالیت	۱۳۶۰ تا ۱۳۸۳
فرزندان	لیلا پناهی آنا پناهی سینا پناهی
وب‌گاه رسمی	وب سایت رسمی حسین پناهی
صفحه در وب‌گاه IMDb
صفحه در وب‌گاه سوره

حسین پناهی دژکوه (زادهٔ ۱۳۳۵ (با محاسبه از روی دی‌ان‌ای سال ۱۳۳۹)دژکوه – درگذشتهٔ ۱۳۸۳ تهران) شاعر، نویسنده، کارگردان و بازیگر ایرانی بود.

زندگی‌نامه

جوانی

حسین پناهی در ۶ شهریور ۱۳۳۵ در روستای دژکوه از توابع شهر سوق از توابع شهرستان کهگیلویه در استان کهگیلویه و بویراحمد زاده شد. پس از اتمام تحصیل در بهبهان به توصیه و خواست پدر برای تحصیل به مدرسهٔ آیت‌الله گلپایگانی رفت و بعد از پایان تحصیلات برای ارشاد و راهنمایی مردم به محل زندگی‌اش بازگشت. چند ماهی در کسوت روحانیت به مردم خدمت کرد تا اینکه زنی برای پرسش مسئله‌ای که برایش پیش آمده بود پیش حسین رفت و از حسین پرسید که فضلهٔ موشی داخل روغن محلی که حاصل چند ماه زحمت و تلاشم بود افتاده است، آیا روغن نجس است؟ حسین با وجود اینکه می‌دانست روغن نجس است (روغن محلی معمولاً در تابستان از حرارت دادن کره به دست می‌آید و در هوای آزاد و با توجه به گرم بودن هوا در تابستان روغن همیشه به صورت مایع است)، ولی این را هم می‌دانست که حاصل چند ماه تلاش این زن روستایی، خرج سه چهار ماه خانواده‌اش را باید تأمین کند، به زن گفت نه همان فضله و مقداری از اطراف آن را دربیاورد و بریزد دور، روغن دیگر مشکلی ندارد. بعد از این اتفاق بود که حسین علی‌رغم فشارهای اطرافیان نتوانست تحمل کند که در کسوت روحانیت باقی بماند. این اقدام حسین به طرد وی از خانواده نیز منجر شد. حسین به تهران آمد و در مدرسهٔ هنری آناهیتا چهار سال درس خواند و دوره بازیگری و نمایشنامه‌نویسی را گذراند.

سالوادور دالی

سالوادور دالی
نام اصلی	سالوادور فلیپه ژاسینتو دالی دومنک
زادهٔ	۱۱ مهٔ ۱۹۰۴ فیگرس، خرونا، اسپانیا
درگذشت	۲۳ ژانویه ۱۹۸۹ میلادی (۸۴ سال) فیگرس،
همسر(ها)	گالا دالی (النا ایوانوونا دیاکونووا)
ملّیت	اسپانیایی
رشته	نقاشی، عکاسی،مجسمه‌سازی، فیلم‌سازی،نویسندگی، رسم
سبک	کوبیسم، دادائیسم وسوررئالیسم
آثار برجسته	تداوم حافظه (۱۹۳۱)

سالوادور فلیپه ژاسینتو دالی دومنک (به اسپانیایی: Salvador Felipe Jacinto Dalí Domènech) (۱۱ مه ۱۹۰۴ میلادی - ۲۳ ژانویه ۱۹۸۹ میلادی) نقاش فراواقع‌گرایاسپانیایی بود. دالی طراحی ماهر بود که بیشتر به خاطر خلق تصاویری گیرا و خیالی در آثار فراواقع‌گرایش به شهرت رسید. مهارت وی در نقاشی اغلب به تاثیر نقاشانرنسانس نسبت داده می‌شود.معروف‌ترین اثر سالوادور دالی به‌نام تداوم حافظه در سال ۱۹۳۱ خلق شد. وی همچنین در عکاسی، مجسمه‌سازی و فیلم‌سازی نیز فعالیت داشت. وی با والت دیسنی تهیه‌کننده و کارگردان شهیر آمریکایی در ساخت کارتن کوتاه و برنده جایزه اسکار «دستینو» که در سال ۲۰۰۳ و پس از مرگ وی منتشر شد، همکاری داشت. دالی همچنین با آلفرد هیچکاک در ساخت فیلم «طلسم شده» (۱۹۴۵میلادی) همکاری کرد.

دالی همواره بر «ریشه عرب» خود تاکید داشت و ادعا می‌کرد که اجدادش به نسل«مور»ها که جنوب اسپانیا را برای تقریباً ۸۰۰ سال در اختیار داشتند، باز می‌گردد. همچنین خانواده مادری دالی ریشه‌ای یهودی در بارسلونا داشتند.

دالی که شدیداً فردی خیال‌پرداز بود، علاقه وافری به انجام کارهایی عجیب برای جلب توجه دیگران داشت. این قبیل کارها اغلب برای کسانی که به هنر وی علاقه داشتند خسته‌کننده بود و به همان اندازه برای منتقدین وی، آزاردهنده به شمار می‌رفت. این نوع رفتار غیرعادی دالی گاهگاهی توجه افکار عمومی را بیشتر از آثار هنری وی جلب می‌کرد و در نتیجه، این رسوایی و بدنامی تعمدی منجر به شناخت گسترده عامه مردم و تقاضا برای خرید آثار وی توسط طیف گسترده‌ای از مردم شد.

گابریل کوت

گابریل کوت (به انگلیسی: Gabrielle Cot) یک نقاشی رنگ روغن بر روی بوم اثرویلیام-آدولف بوگرو نقاش فرانسوی است که در سال ۱۸۹۰ میلادی ترسیم شده است. گابریل کوت دختر پیر آگوست کوت نقاش فرانسوی و مشهورترین شاگرد ویلیام-آدولف بوگرو می‌باشد. ابعاد نقاشی ۴۵/۵ در ۳۸ سانتی‌متر است و و درمجموعه خصوصی فرد و شرلی رز نگهداری می‌شود.

ویلیام-آدولف بوگرو

ویلیام-آدولف بوگرو
پرتره، از هنرمندی (۱۸۷۹)
زاده	ویلیام-آدولف بوگرو ۳۰ نوامبر ۱۸۲۵ لا روشل, فرانسه
مرگ	۱۹ اوت ۱۹۰۵ میلادی (۷۹ سال) لا روشل، فرانسه
ملیت	فرانسه
شناخته‌شده برای	نقاش
اثر(های) برجسته	زایش ونوس (بوگرو) بوهمیایی
جنبش	واقع‌گرا

ویلیام-آدولف بوگرو (به فرانسوی: William-Adolphe Bouguereau) (زاده ۳۰ نوامبر ۱۸۲۵ - درگذشته ۱۹ اوت ۱۹۰۵) یکی از نقاشان آکادمیک فرانسه بود. نقاشی های وی در سبک واقع گرایانه بوده٬ و نقاشی‌های برجسته وی بیش تر بدن زنانه را به رخ می‌کشند. او در زندگانی خود در ایالات متحده و فرانسه نقاش محبوبی بود؛ و افتخارات زیادی دریافت کرد و نقاشی‌های او به قیمت های بالایی فروخته می‌شد.

زندگی و حرفه

او در شهر «لا روشل» به دنیا آمد. در سال ۱۸۵۰ برنده بورسیه مهمی شد. او پیرو سبکرئالیسم بود و تمام کارهای او در سالن پاریس در تمام عمر فعالیت کاریش نمایش داده شد. اگرچه او در آستانه قرن بیستم در گمنامی به سر می‌برد که شاید به خاطر مخالفت سر سختانه او با نقاشان سبک امپرسیونیست بود، ولی به تازگی ارزش کارهای او روشن شده‌است. او در طول زندگی ۸۲۶ نقاشی کشید.

او یکی از برترین هنرمندان جهان در زمان خود بود. در سال ۱۹۰۰ هنرمندان هم عصرش وی را یکی از جاودانه‌های قرن نوزدهم نامیدند که البته این نظریات با وجود جو امپرسیونیستی حاکم بسیار طعنه‌آمیز به نظر می‌رسید. کارهای او مشتاقانه در سراسر دنیا با قیمت‌های بالا به ویژه توسط میلیونرهای آمریکایی خریداری می‌شدند. در حدود سال ۱۹۲۰ سال‌های بی‌حرمتی به ویلیام بود. بسیاری اظهار کردند که این بی‌احترامی‌ها شدید علیه او آگاهانه و عامدانه توسط «موسسه هنرهای حرفه‌ای جدید» صورت گرفته بود، که با وجود مخالفت دیرینه او با امپرسیونیست‌ها و نوآوریهای هنر نقاشی- دور از ذهن به نظر نمی‌رسید. البته همچنین به نظر می‌رسد این مسئله به فاکتورهای اجتماعی عمیق دیگری نیز برمی‌گشت. برای دهه‌ها نامی از او در دانشنامه‌های بزرگ برده نشد.

او دو بار ازدواج کرد و همسر دومش شاگرد قبلی او الیزابت جین گاردنر بود. او همچنین از نفوذ خود برای گشودن چندیدن موسسه هنر فرانسوی برای بانوان استفاده کرد. ویلیام آدولف بوگورو در شهر «لا روشل» از دنیا رفت.

شهرت، سقوط، و ظهور

جوان چوپان (۱۸۸۵)

کارهای برجسته او

• دانته و ویرِژیل در دوزخ ۱۸۵۰
• رقص ۱۸۵۰
• توبیاس در حال خداحافظی با پدرش ۱۸۶۰
• تنها در دنیا (۱۸۶۷)
• The Knitting Girl ۱۸۶۹
• Le Coquillage ۱۸۷۱
• نخستین بوسه ۱۸۷۳
• Nymphs and Satyr ۱۸۷۳
• کوپیدون ۱۸۷۵
• La Vierge، L'Enfant Jésus et Saint Jean-Baptiste ۱۸۷۵
• زایش ونوس ۱۸۷۹
• Evening Mood ۱۸۸۲
• The Nut Gatherers ۱۸۸۲
• تاج گل‌ها ۱۸۸۴
• Le Printemps (The Return of Spring) ۱۸۸۶
• The Shepherdess ۱۸۸۹
• بوهِمیایی ۱۸۹۰
• Câlinerie ۱۸۹۰
• The Little Shepherdess ۱۸۹۱
• Le Travail Interrompu (Pénélope) ۱۸۹۱
• Invading Cupid's Realm ۱۸۹۲
• بی‌گناهی ۱۸۹۳
• The Abduction of Psyche ۱۸۹۵
• The Young Shepherdess ۱۸۹۵
• پیش از گرمابه (۱۹۰۰)
• باکره با فرشته‌ها ۱۹۰۰
• Young Priestess ۱۹۰۲
• The Madonna of the Roses ۱۹۰۳

آندره کاستنی

تصویری از آندره کاستنی در سال ۱۸۹۳ توسط یکی از اعضای ناشناس باشگاه ذغال چوب بالتیمور

ژان الکساندر میشل آندره کاستنی (۷ ژانویهٔ ۱۸۶۱، آنگولم شارانت – ۱۹۲۹ آنگولم) هنرمند و حکاک فرانسوی، از شاگردان ژان لئون ژروم و الکساندر کابانل بود. او متعاقباً به تصویرگری ارزنده و پیشتاز در ایالات متحدهٔ آمریکا مبدل شد. اغلب از او به عنوان تصویرگر اصلی نخستین ویرایششبح اپرا یاد می‌شود.

کاستنی بیش از ۳۶ قطعهٔ هنری دربارهٔ اسکندر کبیر خلق کرد. همچنین او در زمرهٔ تصویرگرانی بود که از اولین دورهٔ نوین بازی‌های المپیک تصویرگری کردند. او تصویرهایی از بازی‌های المپیک سال ۱۸۹۶ را برای مجلهٔ اسکرایبنر کشید.

ادگار دگا

ادگار دگا
زادهٔ	۱۹ ژوئیه ۱۸۳۴ پاریس، فرانسه
درگذشت	۲۷ سپتامبر ۱۹۱۷  (۸۳ سالگی) پاریس، فرانسه
ملّیت	فرانسوی
جنبش	واقع‌گرایی (رئالیسم) دریافتگری (امپرسیونیسم)
آثار برجسته	چهار رقاص

هیلار ژرمَن اِدگار دِ گا 

(به فرانسوی: Hilaire Germain Edgar De Gas)معروف بهاِدگار دِگا (Edgar Degas)‏

(۱۹ ژوئیه ۱۸۳۴ - ۲۷ سپتامبر ۱۹۱۷)

یک نقاش فرانسویبود که علاوه در نقاشی و طراحی در زمینه‌های مجسمه‌سازی و چاپ نیز فعالیت داشت.

اگرچه اغلب او را یکی از پایه‌گذاران جنبش دریافتگری می‌شناسند، اما خود وی این لقب را نمی‌پذیرفت و ترجیح می‌داد از او به‌عنوان یک واقع‌گرا یاد شود. مانند مانه، دگا نیز خانواده‌ای ثروتمند داشت. پدر او رئیس یکی از بانک‌های خانوادگی پاریس بود. او نیز مانند مانه گاهی اوقات به خیابان گردی می‌پرداخت، اگرچه آن قدر خانه نشین بود که نمی‌توان او را یک خیابان گرد صرف دانست. در ابتدا آرزو داشت نقاشیی تاریخی شود. دگا که اگنر را ستایش می‌کرد، نزدیکی از پیروان اگنر به تحصیل پرداخت و در کارهای اولیه اش به طراحی و برجسته سازی اصرار داشت. در سال ۱۸۶۵، دگا وارد محفل مانه و بودلر در کافه گوربو شد و به بازنمایی پاریس مدرن روی آورد. دگا، نگرش نقاشانه‌ای به اشیاء داد که از مانه الهام گرفته بود و همچنین ابزارها ی ترکیبی نوآورانه به کار گرفت که به تصاویرش کیفیتی گذرا و خود جوش می‌بخشیدند و بیننده را در جایگاه تماشاگرانهٔ خیابان گرد نامشهود قرار می‌داد. اکنون او بلوارهای جدید هاسمن، فروشگاهای زنانه، پیست لوشان، کنسرت‌های کافه‌ای، اپرا، بارها و کافه‌ها را می‌کشید. چشمان تیز او گونه‌های مختلف همهٔ طبقات اجتماعی، از بورژوا، نوازنده و بازیگر، تابه حاشیه رانده شده‌های اجتماعی و کارگران را به خوبی تسخیر می‌کرد.

دگا هرگز ازدواج نکرد و سالهای انتهایی عمر(پیش از مرگ در سپتامبر ١٩١٧) را در حالی که تقریباً نابینا شده بود، سرگردان و بیقرار در خیابانهای پاریس گذراند. 

آلبر گلز

آلبر گلز
زاده	آلبر لئون گلز ۸ دسامبر ۱۸۸۱
مرگ	۲۳ ژوئن ۱۹۵۳ میلادی (۷۱ سال)
ملیت	فرانسه
شناخته‌شده برای	نقاش نویسنده
جنبش	حجم‌گرایی، هنر انتزاعی

          آلبر گلز 

   (نام به آلمانی)Albert Gleizes

 ۸ دسامبر ۱۸۸۱ – ۲۳ ژوئن ۱۹۵۳ هنرمند، نظریه پرداز، فیلسوف، بنیانگذار سبک جدیدی از کوبیسم (بنا به نظر خودش) و نقاش اهل فرانسه ، هنر آموخته دانشکده پاریس بود.او به اتفاق ژان متزینگر ، اولین رساله عمده در سبککوبیسم را بنام کوبیسم اثیری در سال ۱۹۱۲ به رشته تحریر درآوردند.

 

ژان آرپ

ژان (هانس) آرپ (به فرانسوی: Jean Arp) (زاده ۱۶ سپتامبر ۱۸۸۶ - درگذشت ۷ ژوئن ۱۹۶۶) مجسمه‌ساز، نقاش و شاعر آلمانی-فرانسوی بود.

زندگی

وی متولد استراسبورگ بود. پسر مادری فرانسوی و پدری آلمانی. در سال ۱۹۰۴ به پاریس رفت؛ جایی که برای اولین بار شعرهایش را به چاپ رساند. از ۱۹۰۷ تا ۱۹۰۵ در ویمر آلمان تحصیل کرد و در سال ۱۹۰۸ به پاریس بازگشت. وی در سال ۱۹۱۵ در دوران جنگ جهانی اول بهسوئیس نقل مکان کرد.

آرپ در سال ۱۹۱۶ یک عضو شناخته شده از جریان دادای زوریخ بود. در سال ۱۹۲۰ با نام هانس آرپ به همراه ماکس ارنست و آلفرد گرونوالدکلنی دادا را راه اندازی کردند. در سال ۱۹۲۵ کارهایش را در اولین نمایشگاه سورئالیست در گالری پی‌یر در پاریس به نمایش گذاشت.

در طول سال ۱۹۲۶ وی دست به تولید مجسمه‌هایی انتزاعی از چوب زد، اما بعد از ۱۹۲۸ به طور فزاینده‌ای به ساخت مجسمه در سه بعدپرداخت. این مجسمه‌ها ساده و به شکل انتزاعی معرف اشکال آلی موجود در طبیعت هستند.

در سال ۱۹۲۶ وقتی نازی‌ها پاریس را تقسیم کردند، به جنوب پاریس یعنی مدن نقل مکان کرد.

در سال ۱۹۳۱ او از جریان سورئالیسم جدا شده و به دنبال خلق آثار انتزاعی پرداخت. وی از حدود ۱۹۳۰ تا زمان مرگش مشغول به نوشتن و چاپ مقاله و اشعارش بود.

همسر اول آرپ سوفی تویبر بود. آرپ در سال ۱۹۴۹ به نیویورک رفته و نمایشگاهی انفرادی در گالری بوکهولز اجرا کرد. وی در سال ۱۹۵۴جایزهٔ اول بی‌ینال ونیز را برای مجسمه دریافت کرد.

سهراب سپهری

سهراب سپهری
زمینهٔ کاری	شعر نو
زادروز	۱۵ مهر ۱۳۰۷         ۷ اکتبر ۱۹۲۸                کاشان، ایران
مرگ	۱ اردیبهشت ۱۳۵۹ (۵۱ سال)۲۱ آوریل ۱۹۸۰ بیمارستان پارس تهران
ملیت	ایرانی
محل زندگی	کاشان، تهران، اصفهان
علت مرگ	سرطان خون در
جایگاه خاکسپاری	امامزاده سلطان‌علی‌بن محمد باقر، مشهد اردهال
پیشه	شاعر، نقاش و مدرّسهنرستان هنرهای زیبا
همسر(ها)	مجرد
امضا

سهراب سپهری

سهراب سپهری (۱۵ مهر ۱۳۰۷ کاشان – ۱ اردیبهشت ۱۳۵۹ تهران) شاعر، نویسنده و نقاشاهل ایران بود. او از مهم‌ترین شاعران معاصر ایران است و شعرهایش به زبان‌های بسیاری از جملهانگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و ایتالیایی ترجمه شده‌اند.

زندگی

سهراب سپهری در ۱۵ مهرماه ۱۳۰۷ در کاشان به دنیا آمد. پدربزرگش میرزا نصرالله خان سپهری نخستین رییس تلگراف‌خانه کاشان بود. پدرش «اسدالله» و مادرش «ماه‌جبین» نام داشتند که هر دو اهل هنر و شعر بودند.

دورهٔ ابتدایی را در دبستان خیام کاشان (شهید مدرّس فعلی) (۱۳۱۹) و متوسّطه را در دبیرستان پهلوی کاشان گذراند و پس از فارغ‌التحصیلی در خرداد ۱۳۲۲ در دورهٔ دوسالهٔ دانش‌سرای مقدماتی پسران به استخدام ادارهٔ فرهنگ کاشان درآمد. در شهریور ۱۳۲۷ در امتحانات ششم ادبی شرکت نمود و دیپلم دوره دبیرستان خود را دریافت کرد. سپس به تهران آمد و در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت و هم‌زمان به استخدام شرکت نفت در تهراندرآمد که پس از ۸ ماه استعفا داد. سپهری در سال ۱۳۳۰ نخستین مجموعهٔ شعر نیمایی خود را به نام مرگ رنگ منتشر کرد. در سال ۱۳۳۲ از دانشکده هنرهای زیبا فارغ‌التحصیل شد و نشان درجه اول علمی را دریافت کرد. در همین سال در چند نمایشگاه نقاشی در تهران شرکت نمود و نیز دومین مجموعهٔ شعر خود را با عنوان زندگی خواب‌ها منتشر کرد. در آذر ۱۳۳۳ در ادارهٔ کل هنرهای زیبا (فرهنگ و هنر) در قسمت موزه‌ها شروع به کار کرد و در هنرستان‌های هنرهای زیبا نیز به تدریس می‌پرداخت.

سهراب به فرهنگ مشرق‌زمین علاقه خاصی داشت و سفرهایی به هندوستان،پاکستان، افغانستان، ژاپن و چین داشت. مدتی در ژاپن زندگی کرد و هنر «حکاکی روی چوب» را در آنجا فراگرفت. همچنین به شعر کهن سایر زبان‌ها نیز علاقه داشت؛ از این رو ترجمه‌هایی از شعرهای کهن چینی و ژاپنی انجام داد.

فروغ فرخزاد

فروغ فرخزاد
نام اصلی	فروغ‌الزمان فرخزاد
زادروز	۸ دی ۱۳۱۳ ۲۹ دسامبر ۱۹۳۴ تهران
پدر و مادر	محمد فرخزاد توران وزیری‌تبار
مرگ	۲۴ بهمن ۱۳۴۵ ۱۳ فوریه ۱۹۶۷ میلادی (۳۲ سال) تهران
ملیت	ایران
محل زندگی	تهران
علت مرگ	سانحه رانندگی در جاده دروس - قلهک
جایگاه خاکسپاری	گورستان ظهیرالدوله
پیشه	شاعر و کارگردان
سال‌های نویسندگی	۱۳۴۵-۱۳۲۹
دیوان سروده‌ها	تولدی دیگر ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد
همسر(ها)	پرویز شاپور (طلاق گرفت)
فرزندان	کامیار شاپور حسین منصوری  (فرزندخوانده)
وب‌گاه رسمی	وب سایت فروغ فرخزاد

فروغ فرخزاد به همراه فرزند خوانده‌اش «حسین منصوری»

فروغ‌الزمان فرخزاد (زادۀ ۸ دی, ۱۳۱۳ - درگذشته ۲۴ بهمن، ۱۳۴۵) شاعر معاصر ایرانیاست. وی پنج دفتر شعر منتشر کرد که از نمونه‌های قابل توجه شعر معاصر فارسی هستند. فروغ فرخزاد در ۳۲ سالگی بر اثر تصادف اتومبیل درگذشت.

فروغ با مجموعه‌های «اسیر»، «دیوار» و «عصیان» در قالب شعر نیمایی کار خود را آغاز کرد. سپس آشنایی با ابراهیم گلستان نویسنده و فیلمساز سرشناس ایرانی و همکاری با او، موجب تحول فکری و ادبی در فروغ شد. وی در بازگشت دوباره به شعر، با انتشار مجموعه «تولدی دیگر» تحسین گسترده‌ای را برانگیخت، سپس مجموعه «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» را منتشر کرد تا جایگاه خود را در شعر معاصر ایران به عنوان شاعری بزرگ تثبیت نماید. آثار و اشعار فروغ به زبان‌های انگلیسی، ترکی،‌ عربی، چینی،

 فرانسوی، اسپانیایی، ژاپنی، آلمانی و عبری ترجمه شده‌اند.

بعد از نیما یوشیج فروغ، در کنار احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث و سهراب سپهری از پیشگامانشعر معاصر فارسی است. نمونه‌های برجسته و اوج شعر نوی فارسی در آثار فروغ و شاملو پدیدار گردید.

زندگی‌نامه

فروغ در ظهر ۸ دی‌ماه در خیابان معزالسلطنهکوچه خادم آزاد در محله امیریه تهران از پدریتفرشی و مادری کاشانی‌تبار به دنیا آمد.

پوران فرخزاد خواهر بزرگتر فروغ چندی پیش اعلام کرد فروغ روز هشتم دی ماه متولد شده و از اهل تحقیق خواست تا این اشتباه را تصحیح کنند.

فروغ فرزند چهارم توران وزیری‌تبار و محمد فرخزاد است. از دیگر اعضای خانواده او می‌توان برادرش، فریدون فرخزاد و خواهر بزرگترش، پوران فرخزاد را نام برد.

فروغ با مجموعه‌های اسیر، دیوار و عصیان در قالب شعر نیمایی کار خود را آغاز کرد.

حسین منزوی

حسین منزوی
زمینهٔ کاری	غزل‌سرایی
زادروز	۱ مهر ۱۳۲۵ زنجان
مرگ	۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۳ تهران
ملیت	ایران
علت مرگ	آمبولی ریوی
جایگاه خاکسپاری	در کنار آرامگاه پدرش در زنجان
پیشه	شاعر
فرزندان	غزل منزوی

حسین منزوی (۱ مهر ۱۳۲۵ - ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۳) شاعر ایرانی است. او که بیشتر به عنوان شاعری غزل‌سرا شناخته شده است، در سرودن شعر نیمایی و شعر سپید هم تبحر داشت.
منزوی در سال ۱۳۸۳ بر اثر آمبولی ریوی در تهران درگذشت و در کنار آرامگاه پدرش در زنجان به خاک سپرده شد.

زندگی

او در یکم مهر سال ۱۳۲۵ در شهر زنجان و خانواده‌ای فرهنگی زاده شد. پدرش محمد نام داشت و به آذری شعر می‌سرود. حسین در زادگاه خود دوران دبستان و دبیرستان را سپری کرد و پس از اخذ دیپلم از دبیرستان صدرجهان زنجان، در سال ۱۳۴۴ وارد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد. سپس این رشته را رها کرد و به جامعه‌شناسی روی آورد اما این رشته را نیز ناتمام گذاشت. وی بعدها در سال ۱۳۵۸ با گذراندن واحدهای باقیمانده توانست مدرک کارشناسی خود را بگیرد.
نخستین دفتر شعرش حنجره زخمی تغزل در سال ۱۳۵۰ با همکاری انتشارات بامداد به چاپ رسید و با این مجموعه به عنوان بهترین شاعر جوان دوره شعر فروغ برگزیده شد. سپس وارد رادیو و تلویزیون ملی ایران شد و در گروه ادب امروز در کنار نادر نادرپور شروع به فعالیت کرد. وی در زمان فعالیتش در رادیو، مسئولیت نویسندگی و اجرای برنامه‌هایی چون کتاب روز، یک شعر و یک شاعر، شعر ما و شاعران ما، آیینه و ترازو، کمربند سبز و آیینه آدینه را به عهده داشت.وی چندی نیز مسئول صفحه شعر مجله ادبی رودکی بود.
حسین منزوی در سال ۱۳۵۴ ازدواج کرد، عمر این ازدواج چندان طولانی نبود و در سال ۱۳۶۰ به جدایی انجامید. حاصل این ازدواج دختری به نام غزل است.
حسین منزوی دستی هم در ترانه‌سرایی داشت، منزوی در ترانه‌هایش هم به مانند اشعارش نگاه و توجه اصلیش به عشق است و به قول خودش عشق هویت اصلی آثارش است. پس از انقلاب در سال نخست انتشار مجله سروش نیز با این مجله و به عنوان مسئول صفحه شعر همکاری داشت. در سال‌های پایانی عمر به زادگاه خود بازگشت و تا زمان مرگ در این شهر باقی‌ماند.
وی سرانجام در روز شانزدهم اردیبهشت سال ۱۳۸۳ بر اثر نارسایی قلبی و ریوی و پس از یک عمل جراحی طولانی در بیمارستان رجایی تهران درگذشت.
شناخت‌نامهٔ حسین منزوی در کتابی با نام از ترانه و تندر به اهتمام مهدی فیروزیان (انتشارات سخن، ۱۳۹۰) منتشر شده است.

پروین اعتصامی

 

 

پروین اعتصامی
پروین اعتصامی
نام اصلی	رخشنده اعتصامی
زمینهٔ کاری	شعر و ادبیات
زادروز	۲۵ اسفند ۱۲۸۵ ۱۷ مارس ۱۹۰۷ تبریز
پدر و مادر	یوسف اعتصامی آشتیانی اختر اعتصامی
مرگ	۱۵ فروردین ۱۳۲۰ (۳۵ سال) ۴ آوریل ۱۹۴۱ تهران
ملیت	ایران
محل زندگی	تبریز و تهران
علت مرگ	حصبه
جایگاه خاکسپاری	قم، حرم فاطمه معصومه، صحن امام رضا، آرامگاه خانوادگی ۳۴°۳۸′۳۱.۷۱″ شمالی۵۰°۵۲′۴۶.۳۷″ شرقی
سبک نوشتاری	شعر مناظره‌ای قطعه
کتاب‌ها	دیوان اشعار
تخلص	پروین
همسر	فضل‌الله اعتصامی
حوزه	کتاب‌خانه دانشسرای عالیتهران
استاد	یوسف اعتصامی آشتیانی،دهخدا، ملک الشعرای بهار

رخشندهٔ اعتصامیمعروف به پروین اعتصامی (زاده ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ در تبریز - درگذشته۱۵ فروردین ۱۳۲۰ در تهران) 

شاعر زن ایرانی است که از او با عنوان «مشهورترین شاعر زن ایران» یاد می‌شود. پروین از کودکی فارسی، انگلیسی 

و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان کودکی سرودن شعر را آغاز کرد. پدر وی یوسف اعتصامی، از شاعران و مترجمان معاصر ایرانی بود که در شکل‌گیری زندگی هنری پروین و گرایش وی به سرودن شعر نقش مهمی داشت. پروین اعتصامی از پایه‌گذاران سبک شعر مناظره‌ای است و در زمان حیاتش مجموعه‌ای از شعارهایش در قالب‌هایی مانند مناظره، مثنوی، قطعه

 و قصیده 

در قالب دیوان اشعار به چاپ رساند. او مدتی نیز در کتاب‌خانه‌ی دانشسرای عالی، به شغل کتابداری مشغول بود و بعد از آن قبل از دومین نوبت چاپ دیوان اشعارش، بر اثر بیماری حصبه درگذشت و در حرم فاطمه معصومه به خاک سپرده شد.

به پاس زحمات فراوان پروین اعتصامی در زمینه شعر معاصر ایران و سبک شعر مناظره‌ای، روزبیست و پنجم اسفندماه (۱۶ مارس)، روز بزرگداشت پروین اعتصامی شاعر ایرانی نامگذاری شده است.

معرفی نقاشان ایرانی

حسین بهزاد
حسین بهزاد نقاش و در واقع مینیاتوریست بزرگ و نام آور کشور فرزند فضل الله اصفهانی در سال 1273 شمسی متولد شد و در 21 مهر 1347 درگذشت.پدرش فضل الله اصفهانی قلمدان ساز و نقاش آبرنگ بسیار ماهر و زبردستی بود. حسین بهزاد از سن هفت سالگی و به امر پدر در کارگاه قلمدان سازی ملا علی قلمدان ساز به کار مشغول شد. پس از چندی  پدرش از دنیا رفت و حسین بهزاد دوران کودکی و نوجوانی سخت و طاقت فرسایی را پشت سر گذاشت.

فقر اقتصادی توأم با فشارهای زایدالوصف ناپدری اش زندگی را سخت به کام او تلخ می کرد. آنچه بود پس از مرگ استاد، نخست به شاگردی میرزا حسن پیکرنگار گمارده شد و با توسعه کمی و کیفی کار استاد، حسین بهزاد نیز که در فراگیری مینیاتور استعداد قابل توجهی از خود نشان داده بود، خیلی زود به اشتهار رسید و بسیاری از آثار مینیاتوری سفارش شده به کارگاه میرزا حسن را بهزاد ساخته و پرداخته می کرد.

هنرمندان ماندگار ایران زمین و شهر ما فریدونکنار

هنر خوشنویسی در ایران

قبل از اسلام خطوط مختلفی ار جمله میخی و پهلوی و اوستائی در ایران متداول بوده است با ظهور دین اسلام نیاکان ما الفبا وخطوط اسلامی را پذیرا شدند خط متداول آنزمان که نزدیک دو قرن قبل از اسلام شکل گرفته بود خط کوفی و نسخ قدیم بودکه از دو خط قبطی و سریانی اخذ شده بود در اوایل قرن چهارم سال 310 هجری قمری ابن مقله بیضاوی شیرازی خطوطی را بوجود آورد که به خطوط اصول معروف شد که عبارتند از محقق – ریحان – ثلث – نسخ – رقاع و توقیع که وجه تمایز آنها اختلاف در شکل حروف و کلمات و نسبت سطح و دور در هر کدام می باشد و برای این خطوط قواعدی وضع کرد و 12 اصل نوشت : ترکیب-کرسی-نسبت-ضعف-قوت-سطح-دور-صعود مجازی-نزول مجازی-اصول-صفا و شأن بعد از ابن مقله ( حدود یک قرن) علی ابن هلال مشهور به ابن بواب برای خط نسخ قواعد جدیدی بوجود آورد و آنرا کامل تر کرد و بعد در قرن هفتم جمال الدین یاقوت مستعصمی به خطوط ششگانه یاد شده غنا و تکامل بخشید . 

کمال‌ الملک

 

کمال‌الملک
نام اصلی	محمد غفاری
نام(های) دیگر	پیشخدمت حضور همایونی نقاش‌باشی کمال‌الملک
زادهٔ	۱۲۲۴ خورشیدی کاشان،
درگذشت	۲۷ مرداد ۱۳۱۹ نیشابور، خراسان،
جایگاه خاکسپاری	آرامگاه کمال الملک، نیشابور
همسر(ها)	زهرا خانم (ازدواج ۱۲۶۲-درگذشته ۱۲۹۷)
فرزندان	دختران: نصرت، تولد: ۱۲۶۳ پسران: حسینعلی خان، وفات:۱۲۹۶
ملّیت	ایران
جایگاه زندگی	کاشان، تهران و پاریس
دین	شیعه
رشته	نقاش
آثار برجسته	تالار آینه و ...

 

کمال‌الملک

محمد غفاری معروف به کمال‌المُلک نقاش

 ایرانی (۱۲۲۴ کاشان-

 ۱۳۱۹ نیشابور) یکی از مشهورترین و پر نفوذترین شخصیت‌های تاریخ هنر معاصر ایران به شمار می‌آید. او برادرزاده صنیع‌الملک است.

وی در یکی از خانواده‌های هنرمند و سرشناس در کاشان چشم به جهان گشود. غفاری پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در کاشان به همراه برادر بزرگترش به تهران آمد و دردارالفنون در رشتهٔ نقاشی ادامه تحصیل داد. پس از گذشت سه سال تحصیل وی در دارالفنون، هنگامی که ناصر الدین شاه از این مدرسه بازدید می‌کرد، کار او را پسندید و وی را به دربار فراخواند.