شعر زیبای من همینم
جمعه, ۲۲ خرداد ۱۳۹۴، ۱۰:۲۳ ب.ظ
مَن هَمینَم
نَه چشمآטּ آبــﮯدارَم
نه کفشهآﮮ پآشنِه بُلنَد
هَمیشِه کتآنـــ ــﮯ مـﮯ پوشَم
روی چَمَن هآ غَلت میزَنَم
عِشوه ریختَن رآ خوب یادَم نَداده اَند
وَقتـﮯ اَز کِنارَم رَد میشوﮮ
بوﮮ اُدکُلنَم مَستت نمیکُند
خدآیَم رآ بآ تَمآم دُنیآ عَوض نمیکُنم
و بَعضـﮯ آدم هآﮮ اَطرافَم
رآ هَم بآ تَمآم دُنیآ عَوض نمیکُنم
شَبهآ پآیه پَرسه زَدن دَر خیآبآטּ و مهمآنـﮯ نیستَم
بَلد نیستَم تآ صُبح پآﮮ گوشـﮯ پِچ پِچ کُنم
مَن خآلِصآنه هَمینَم...!...
۹۴/۰۳/۲۲