تابلوی چهار رقاص ادگارد دکا

نام اثر: چهار رقاص
هنرمند: ادگار دگا
مکتب: دریافتگری
سال خلق اثر: 1889
محل نگهداری: نگارخانه ملی هنر در واشنگتن

دگا در این اثر جاودانه اش رنگ را طوری بر سطح کار پخش کرده است که بی اختیار، کاربرد پاستل با همان سطوح مات و حسی نرم به بیننده دست می‌دهد. او ابتدا صحنه نمایش را با ترکیب رنگ‌های سرد (سبز و آبی) و به صورت مسطح نقاشی کرده است، سپس رنگ‌های مکمل قرمز و نارنجی را در مو و لباس چهار رقاص بر روی پس زمینه سبزآبی قرار داده است.

او پس از تکمیل زنجیره رقاصان در قسمت چپ کار، با ضربه‌های آرام و بریده بریده قلمو، فضاسازی کرده است که خط‌های پیرامون این چهار پیکره را به هم ریخته و نگاهی گره خورده (به گفته خود نقاش؛ در رُبانی از قدم هایش که پیچ می‌خورد و به هم می پیوست.) القا می‌کند.

تحقیقات جدید در مورد این اثر فاش کرده است که دگا، حرکات تنها یک رقاص را در فریم هایی چهارگانه ثبت کرده و با زیرکی در کنار یکدیگر به تصویر کشیده است

کاریکاتور های مفهمی و زیبا

نقاشی سه رقصنده پابلو پیکاسو

_پیکاسو_

__سه رقصنده__

پابلو پیکاسو قبل از به تصویر کشیدن این تابلو یکی از صمیمی ترین
دوستان اش را به واسطه مرگ وی از دست می دهد..

وی که علاقه زیادی به رقص باله داشت
وشورونشاط رقصندگان را به همراه شاکله اضمحلال شونده حضوری شان به واسطه سبک کوبیسم.... به تصویر درمی اورد اینچنین می اندیشید:
من نمیدانم چهره را به تصویر دراورم یا شاکله تشکیل دهنده حالت پشت چهره شخصیت را که دیده نمی شود ......
پیکاسو بالاخره تصمیم به طرح زدن از پشت نقاب جسمی خصوصا چهره شخصیت می گیرد
در طرح اجرایی (فیگور) اندام ها نیز روی به کژنمایی می اورد
تاجایی که در تابلو وطرح های متفاوت اش جای بعضی اندام ها را باهم تعویض می کند..
اعضای صورت را دستخوش دگرسانی قرار می دهد..
کارکرد وترکیب اعضا را در نسبت با بدن شخصیت تغییر می دهد...
خطوط هندسی را درجاها ونقاطی ازبدن که قوس وانحنا دارد به شکل خط های منجمد وتیز وبازاویه ترسیم می کند

استاد مرتضی ممیز پدر گرافیک نوین ایران

بسیاری از هنرمندان وهنردوستان نسل نو کشور ممیز رابه عنوان پدر گرافیک ایران می‌شناسند. تاثیر آثار ممیز در هنرمندان نسل بعد از خود، ایده‌های منحصر به فرد و تکنیک‌های زیادی که به واسطه فعالیت‌های او وارد عرصه گرافیک ایران شده است ، قابل انکار نیست.
استاد مرتضی ممیز ( پدر گرافیک نوین ایران ) : ۱۳۱۵شهریور - آذر ۱۳۸۴
مرتضی ممیز در دوران کودکی استعداد و علاقهٔ ویژه‌ای به نقّاشی و طرّاحی نشان داد، دوران متوسطه برای کمک به خرج تحصیل خود برای مغازه‌ها تابلونویسی می‌کرد در آن دوران بود که به خاطر علاقه خانوادگی به مصدق وارد جریانات سیاسی شد که نتیجه آن چند کاریکاتور در روزنامهٔ شاهد شد، در سال‌های آخر دبیرستان مرتضی گاهی به کتابخانهٔ وابستگی فرهنگی سفارت لهستان سر می‌زد و در آنجا بود که برای اوّلین بار با مجلّه‌های «پولند» و «گرافیک» لهستان آشنا شد.

چند تا نقاشی باحال برای هنر دوستان

همه چیز درباره لئو ناردو داوینچی

بیوگرافی

لئو ناردو داوینچی یا به عبارتی  di ser Piero da Vinci را معمولا با نقاشی مونالیزای وی میشناسند اما باید بدانید که این شخصیت بزرگ علاوه بر نقاشی در زمینه مجسمه سازی، موسیقی، ریاضایت، مهندسی، اختراعات، آناتومی،زمین شناسی، نقشه کشی و حتی گیاه شناسی و نویسندگی نیز فعالیت داشته است.
و بسیاری وی را نمونه بارز یک رنسانس می دانند. نبوغ بالا یکی از ویژگی های بارز شخصیتی وی به شمار می رود به طوری که عده ای او را با استعدادترین شخصی می دانند که تا کنون در این جهان زندگی کرده است.
باید بدانید که از وی بیش از چندین هزار صفحه مطلب در قالب یادداشت به جای مانده و طرح های مبتکرانه وی در ساخت سلاح مانند توپهای بخار ، ماشین های پرهنده و ادوات زرهی بسیار حائز توجه می نمایانند!
جالب است که بدانید داوینچی اولین طراح هواپیما ، لباس غواصی و زیر دریایی جنگی است. همچنین مسلسل، تانک نظامی و حتی کیلومتر شمار نیز از ایده های وی میباشد.
شهرت جهانی داوینچی بیشتر به خاطر دو نقاشی معروف به نام های شام آخر و مونالیزا است.

آنچه از ون گوک نمی‌دانستید

«ون گوک» از مشهورترین نقاشان تاریخ هنر است که در عمر 37ساله‌اش فقط یکی از کارهایش به فروش رفت و با حس هنرمندی شکست‌خورده به زندگی‌اش پایان داد. داستان‌ها و حواشی بسیاری حول محور شخصیت او وجود دارد، اما برخی نکته‌ها در این میان از دید عموم پنهان مانده است.

1 - شمع روی کلاه
مدارک موجود نشان می‌دهد ون گوک که علاقه‌ی خاصی به شب داشته‌، شمعی را روی کلاه حصیری‌اش می‌چسباند‌، تا نور کافی برای نقاشی کردن فراهم کند.
او در نامه‌ای به برادرش نوشت: اکثرا به نظرم می‌آید که شب، خیلی زنده‌تر و از لحاظ رنگی، غنی‌تر از روز است.
ون گوک شب‌ها به کافه‌ها می‌رفت و با کمک نور شمعی که روی کلاهش داشت‌، نقاشی می‌کشید.

2 - خودکشی یا قتل؟
«استیون نایفه» زندگی‌نامه‌نویس برنده‌ی پولیتزر و «جورج وایت اسمیت» سال 2011 کتابی را با عنوان «زندگی ون گوک» منتشر کردند و در آن مدعی شدند، نقاش بزرگ هلندی خودکشی نکرد،‌ بلکه توسط یک نوجوان قلدر محلی به قتل رسیده است. این در حالی است که تاریخ‌دانان هنوز این نظریه را نپذیرفته‌اند و موزه‌ی «ون گوک» در شهر آمستردام، مرگ او را خودکشی ثبت کرده است.